Toon Vlerick (B) Music Corner Blues - Rock Loodscafé Aarschot (11-02-2018) reporter & photo credits: Freddie info club: De Knoet info band: Toon Vlerick © Rootsville 2018

Een miezerige zondagnamiddag en dus het ideale moment om naar dat bepaalde rond punt aan het Damiaaninstituut van 'Osschot' te trekken. Tijdens het krokusverlof is de school uiteraard gesloten maar de muziekliefhebbers onder ons weten wel beter want aan de andere kant van de straat ligt het 'Loodscafé' en het is daar dat het gebeurt. Krokusverlof staat ook simultaan met karnaval en ook al zijn 'de kassiestampers' vandaag op verplaatsing toch zullen we tijdens de 'music corner' zeker en vast geen toontje lager gaan zingen.

Reden daarvoor is het bezoek van niemand minder dan Toon Vlerick. Toon wie? Toon Vlerick. Voor velen in het alweer volgelopen 'Loodscafé' kan Toon Vlerick als een nobele onbekende worden aanzien en toch is er een grote opkomst voor dit natuurtalent. De bluesadepten onder de aanwezigen kennen Toon nog als gitarist van 'The Mighty Gators', je weet wel die begeleidingsgroep van Guy Verlinde die dit jaar hun 10-jarige jubileum komen te vieren. Daar moesten ze hem vervangen omdat Bert Ostyn van 'Absynthe Minded' in 2014 deze Toon daar is komen weghalen en dus zijn we als bluesliefhebber een beetje pissig op de Bert ;-).

Het begon voor deze Toon Vlerick allemaal toen hij in 2010 de richting van jazzgitarist ging studeren aan het Conservatorium van Gent waar hij onder meer les kreeg van Hans Van Oost. Na de obligate school- en brosperiode ging hij aan het werk bij Guy Verlinde maar werkte ook aan zijn eigen jazz en 'electric rock' trio. We zijn amper 7 jaar later en Toon is reeds een veelgevraagd sessiemuzikant en bouwde desbetreffend al een hele reputatie op. Je kan Toon ook horen tijdens de vaste sessies in de Gentse Missy Sippy en dus zullen de onwetenden onder de aanwezigen vlug overtuigd gaan worden op deze 'music corner'.

Voor mezelf is Toon al lang geen geheim meer. Zijn kunnen als 'stringblender' was al sinds jaren geen geheim meer maar toen ik hem op 'Leuven Blues' in 2016 ook nog hoorde zingen vond ik persoonlijk dat hij daar meer moest mee doen. Dat 'meer' is nu aan de orde doordat deze 'youngster' deze maand als solo artiest de hort op gaat. Gelukkig voor ons waren de JJ's er hier al vlug bij en is Toon Vlerick klaar om het Hageland te veroveren.

Openen doet hij met een instrumentaaltje dat als een original kan worden aanzien. Een nummer waarmee hij hier al onmiddellijk het nodige respect weet af te dingen en dus wordt het ...muisstil. Dat Toon de roots met de blues nog niet heeft verloren kunnen we horen wanneer hij op een moanin' way 'Dust My Broom ' van Elmore James komt te brengen. Misschien voor Toon een onwetende tribute want op 27 januari zou deze Elmore James 100 jaar zijn geworden. Gelukkig voor de talrijke blues liefhebbers hier aanwezig blijft Toon uit hetzelfde vaatje tappen en krijgen we ook werk van de godfather van de blues, de Robert maar ook werk uit het akoestische album van Buddy Guy. Deze 'I Love The Life I Live, I Live The Life I Love' kwam in de uitvoering van Muddy Waters maar werd eerlijk gezegd geschreven door Willie Dixon. Verwarrend? nee, dit is de blues. Uit het gezamenlijke album 'Riding With The King' van Eric Clapton en B.B. King krijgen we dan nog 'Three O'Clock Blues' maar zit het eerste gedeelte er helaas al op en kunnen we eindelijk eens rustig uitademen. Time flies when you're having fun

Na een korte break tijd voor deel 2. Tijdens dit gedeelte komt de 'rocker' bij Toon in hem boven. Voor Toon was tijdens zijn jeugd 'Harvest' van Neil Young destijds een enorme openbaring, voor de meesten onder ons staat deze iconische plaat uit 1972 al danig onder de krassen, maar allen hier aanwezig kunnen uiteraard genieten van 'Out On The Weekend'. Een volgend nummer is mede door Toon's arrangement iets tussen Oldfield en Knoffler zeker wanneer hij zijn 'Tele' ter hand neemt. Met '99 problems' wordt iedereen nog eens wakker geschud want velen onder ons konden niet anders dan ademloos genieten van dit talent. Onwaarschijnlijke rifjes uit de pols schuddend maar wat velen nog meer imponeerde was zijn rauwe maar ook toch warme stem die 'crystal clear' tot in elke hoek van het 'Loodscafé' was te verstaan en in een 'Robben Ford Way' eindigde deze music corner met 'Help The Poor'. Bissers? da zal nog nie of geen Italiaan ;-)

Een stukje T-Bone Walker als eindrelaas met onder meer 'Cold Cold Feeling' maar voor alle aanwezigen was dit een 'Warm Warm Meeting'. Ladies and Gents, Toon Vlerick...Next thing on the list...een plaat maken!!!